Nakon temeljnih hemijskih, farmakoloških i kliničkih ispitivanja, u mnogim zemljama počela je i masovna proizvodnja raznih preparata od propolisa koji se naročito koriste u stomatologiji, dermatologiji, ginekologiji, lekovitoj kozmetici i drugim granama medicine. Samo u zemljama bivšeg Sovjetskog Saveza u širokoj upotrebi je 11 raznih preparata na bazi propolisa koji se upotrebljavaju u obliku aerosola, za lečenje opekotina prvog, drugog i trećeg stepena i za lečenje površina sa kojih je uzeta koža za transplataciju, za dezinfekciju usne šupljine, profilatičko sredstvo protiv nekih bolesti sluznice u usnoj šupljini, kao lek u stomatologiji i u otorinolaringologiji, s obzirom na to da propolis ne gubi svoja svojstva ni na višim temperaturama može se dodavati i u vrućem mleku ili čaju i uzimati kao profilaktičko sredstvo protiv gripa i nazeba.
Kao i svaki drugi lekoviti preparat i za propolis doziranje zavisi od karaktera i težine bolesti, pa i od starosti bolesnika i stoga je potrebno da i prilikom primene propolisa jedino lekari postavljaju dijagnozu, određuju doze leka i prate njegov učinak.
Prilikom lečenja karioznog procesa zuba, propolis se pokazao efektivnim za sniženje bolova tvrdih tkiva zuba, mekanih tkiva u šupljinama usta, a isto tako i za lečenje gljivičnih oboljenja, raznih ranica, erozija i drugih sličnih zaraznih oboljenja nastalih na području usnog aparata.
Propolis je dragoceno lekovito sredstvo koje se koristi za lečenje mnogih oboljenja čireva, opekotina, kožne tuberkuloze, ekcema, žuljeva, bradavica itd. Propolis se razlikuje od raznih antibiotika najpre po tome što se lečenjem propolisom ne stvara rezistentnost.[4]
Pčelinji proizvodi